Και αφού τελείωσαν οι πανελλαδικές, τι; Μετά από έξι χρόνια σχολείου, φροντιστηρίων και άπειρου χαμένου χρόνου κατάφερες να μπεις στο πανεπιστήμιο. Πέρασες ένα μαραθώνιο παπαγαλίας, στείρας γνώσης και ανταγωνισμού. Ένα χρόνο που σου διδάσκει ότι ο διπλανός είναι ο αντίπαλος σου, και οφείλεις να τον ξεπεράσεις προκειμένου να ακολουθήσεις την επιστήμη που θέλεις. Είναι όμως το πανεπιστήμιο έτσι όπως το θέλεις; Ενώ οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι το πανεπιστήμιο και το πτυχίο θα μας εξασφαλίσουν μια καλή θέση στην αγορά εργασίας για μια αξιοπρεπή ζωή, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά.
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ…
Στον τομέα της εκπαίδευσης οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων επιχειρούν να εφαρμόσουν την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση έτσι όπως επιτάσσεται απ' την Ε.Ε. και τη συνθήκη της Μπολόνια. Η αναδιάρθρωση αυτή έχει σκοπό την συμμόρφωση του πανεπιστημίου στις ανάγκες της αγοράς και την διαπλοκή με ιδιώτες και ως συνέπεια την υποβάθμιση της ποιότητας των σπουδών και την μετακύλιση του κόστους της εκπαίδευσης στους φοιτητές. Αυτό από μόνο του καταλύει το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας και οδηγεί στην εξ ολοκλήρου επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου. Θα παρατηρήσεις και εσύ ότι οι φοιτητικές παροχές (σίτιση, στέγαση, συγγράματα) έχουν μειωθεί δραματικά καθώς και ότι έχει απομείνει έχει δοθεί ως βορά στα χέρια ιδιωτών. Επιπλέον ενώ το κράτος κάθε χρόνο μειώνει τον προϋπολογισμό για την παιδεία παράλληλα βρίσκει τρόπους για να ‘‘κόβει’’ λεφτά από το πανεπιστήμιο (απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων, καθηγητών). Σύμφωνα με όσα έχουν αναφερθεί η έλλειψη σίτισης και στέγασης είναι μια από τις αιτίες που πολλοί φοιτητές δεν μπορούν να αρχίσουν τις σπουδές τους καθώς και η ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου καθιστά δύσκολο να τις τελειώσουν.
Πιο συγκεκριμένα, μετά τη συγχώνευση του Εφαρμοσμένου Μαθηματικού με το Μαθηματικό και την αλλαγή του οδηγού σπουδών οι ρυθμοί φοίτησης έχουν εντατικοποιηθεί. Πλέον η δήλωση των μαθημάτων σε κάθε εξάμηνο δεν είναι στη διάθεση του κάθε φοιτητή, καθώς όλα τα υποχρεωτικά μαθήματα (15 και πάνω μαθήματα) ‘μπαίνουν’ υποχρεωτικά στη δήλωση. Σε συνδυασμό με το μειωμένο πλέον όριο όσον αφορά το πλήθος των μαθημάτων που μπορεί να παρακολουθήσει κανείς, αλλά και το μέγιστο όριο φοίτησης (ν+2), ο ρυθμός σπουδών γίνεται εξοντωτικός. Ακόμη, μετά τη συγχώνευση έχουν δημιουργηθεί υπερμεγέθη τμήματα που ανατίθενται σε 1 με 2 καθηγητές με ότι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα των παρακολουθήσεων.
ΣΗΜΕΡΑ ΓΡΑΦΕΣΑΙ-ΑΥΡΙΟ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣΑΙ
Σαν να μην έφταναν όλα τα προηγούμενα στις 10/8/2014 το υπουργείο παιδείας μέσα από ανακοίνωσή του προαναγγέλλει τη διαγραφή των «λιμναζόντων» όπως λέει φοιτητών. Οι διαγραφές αυτές θα έρθουν να γίνουν βάση νόμων που έχουν ψηφιστεί το 2007 και το 2011 όπως τονίζει για να καλλιεργήσει εκείνον τον κοινωνικό αυτοματισμό που τόσο πολύ χρειάζεται και ο όποιος κινείται στη λογική του ότι όποιος ήθελε μπορούσε να έχει τελειώσει όλα αυτά τα χρόνια. Το ευτελές επιχείρημα για να πραγματοποιηθούν οι διαγραφές είναι το κόστος των μεγαλοετών φοιτητών στο πανεπιστήμιο. Αυτό βέβαια κάθε άλλο παρά αλήθεια είναι καθώς οι μεγαλοετείς φοιτητές δεν έχουν φοιτητικές παροχές και το μόνο που κοστίζουν είναι μια κόλλα αναφοράς στις εξεταστικές. Αυτή η λογική βέβαια δεν είναι σωστή καθώς χρειαζόμαστε ένα πανεπιστήμιο βασισμένο στις ανάγκες όλων των φοιτητών, μεγαλοετών και μη. Οι διαγραφές έχουν σαν μόνο στόχο να πετάξουν έξω από το αμφιθέατρο τους φοιτητές με οικονομικά προβλήματα καθώς αν κάποιος φοιτητής εργάζεται για να μπορεί να πληρώνει τις σπουδές του δεν θα του μένει χρόνος για να σπουδάσει. Επιπλέον με τις διαγραφές αυξάνεται στο φοιτητικό σώμα τόσο πολύ η εντατικοποίηση και η λογική του ατομικού δρόμου που καταλήγει στο ότι ο καθένας φοιτητής πρέπει να κοιτάξει να συμβιβαστεί σε αυτή τη κατάσταση ή στη καλύτερη να παλέψει μόνος του με αποτέλεσμα και να χάσει. Κανένας λόγος για συλλογικό αγώνα οργανωμένο από τους φοιτητές για τον εαυτό τους.
ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Είναι σημαντικό να γνωρίζεις πως με την εγγραφή σου στη σχολή, γίνεσαι αυτόματα μέλος του συλλόγου φοιτητών του τμήματός σου. Ο σύλλογος φοιτητών έχει κάποια όργανα για τη λήψη αποφάσεων σε διάφορα ζητήματα που αφορούν είτε άμεσα τους φοιτητές και τις σπουδές τους είτε οποιοδήποτε άλλο κοινωνικοπολιτικό ζήτημα προκύπτει.
ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ
Η γενική συνέλευση είναι το ανώτατο όργανο του Συλλόγου στο οποίο μπορούν να συμμετάσχουν όλοι οι φοιτητές.. Στις συνελεύσεις μπορεί ο κάθε φοιτητής να εκφέρει την άποψη του, να αποτιμήσει και να πάρει ενεργά μέρος στην απόφαση που θα υιοθετήσει ο σύλλογός του. Οι Γ.Σ. είναι το ζωντανό αμεσοδημοκρατικό κύτταρο του φοιτητικού κινήματος καθώς είναι οργανωμένες από την βάση των φοιτητών και δίνουν τη δυνατότητα στον καθένα να κάνει πολιτική . Οι συνελεύσεις δεν θέλουμε να λειτουργούν ως όργανα των παρατάξεων αλλά ούτε να συγκαλούνται μόνο σε στιγμές έξαρσης του φοιτητικού κινήματος. Πιστεύουμε ότι είναι γόνιμο να γίνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα ώστε να συζητιούνται-επιλύονται τα προβλήματα του φοιτητικού σώματος. Οι Γ.Σ. γίνονται όταν καλεστούν από το ΔΣ είτε αν το ζητήσει ικανοποιητικός αριθμός φοιτητών.
ΔΣ(Διοικητικό Συμβούλιο)
Είναι ένα γραφειοκρατικό όργανο στο οποίο συμμετέχουν εκπρόσωποι των φοιτητικών παρατάξεων ανάλογα με τα εκλογικά αποτελέσματα. Σαν Ε.Α.Α.Κ. είμαστε αντίθετοι με την λογική των ΔΣ καθώς πιστεύουμε πως προωθούν την εκπροσώπηση της πλειοψηφίας των φοιτητών από κάποιους ΄΄πεφωτισμένους΄΄ οι οποίοι μπορεί να λειτουργήσουν και ως επίσημοι συνομιλητές με το υπουργείο παιδείας. Παρ’ όλα αυτά συμμετέχουμε στα ΔΣ ώστε να διασφαλίσουμε πως δεν θα παρθεί κάποια απόφαση η οποία θα αντιτίθεται στα συμφέροντα των φοιτητών και ενίοτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο πίεσης για τον ορισμό και τη διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων.
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΜΑΖΙ
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια μετά την είσοδο της τρόικας ( Ε.Ε και Δ.Ν.Τ ) στην Ελλάδα υπάρχει μια επίθεση προς το λαό, η οποία μέρα με τη μέρα εντείνεται . Υπάρχουν όμως και πολλοί αγώνες που προσπαθούν να αμφισβητήσουν τον μονόδρομο που η πολιτική του κεφαλαίου επιχειρεί να επιβάλει. Θα είδες κι εσύ παλαιότερα τους καθηγητές να παλεύουν, να απεργούν και να καταστέλλονται άμεσα. Κι ίσως να άκουσες για τον αγώνα που έδωσαν οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων ενάντια στις παράλογες απολύσεις τους. Έναν αγώνα που δεν μένει στα στενά όρια των διεκδικήσεων των διοικητικών ή παλαιότερα των καθηγητών. Μην ξεχνάμε όμως και πόσους από τους αγώνες μας αυτή η κυβέρνηση έχει καταστείλει και μάλιστα με τον πιο άγριο τρόπο. Ας μην μας προκαλεί όμως αυτό εντύπωση, γιατί η πολιτική που επιχειρεί να επαναφέρει την απαγόρευση κυκλοφορίας και να αφαιρέσει το αναφαίρετο δικαίωμα στην απεργία και τη διαδήλωση, είναι αυτή η οποία φρόντισε να φέρει στο προσκήνιο και τα ιστορικά απολιθώματα, νοσταλγούς των ναζί αφήνοντας στο απυρόβλητο τα μεγάλα αφεντικά να συνεχίσουν το (κυριολεκτικά) δολοφονικό έργο τους. Η Χ.Α όντας μια ξεκάθαρη συστημική δύναμη έχει ανοίξει πόλεμο ενάντια στο κίνημα της αριστεράς τόσο φραστικά όσο και σε επίπεδο κρατικής καταστολής και παρακρατικών επιθέσεων. Χαρακτηριστική ήταν η δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα από μέλος της ΧΑ στο Κερατσίνι που ξεσήκωσε μεγάλο κύμα αντίδρασης από το λαϊκό κίνημα. Επειδή εν τέλει είναι η ίδια πολιτική, η οποία με κέντρο την αγορά και το κεφάλαιο, έχει φέρει την ανεργία στο 50% ενώ δεν θα διστάσει στο βωμό του κέρδους των πολυεθνικών και των τραπεζών συνεχίζει να δολοφονεί και να δολοφονεί.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ:
Η Ε.Α.Α.Κ. είναι γέννημα και παράλληλα τροφοδότης των μαζικών και δυναμικών φοιτητικών αγώνων της δεκαετίας του 90. Των αγώνων ενάντια στους νόμους Κοντογιαννόπουλου το '90- '91, Σουφλιά το '93, Γ.Παπανδρέου το '95, Αρσένη το '97- '99, Γιαννάκου το 2007, ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου το 2011 και στη φετινή κατεδάφιση του Πανεπιστημίου. Η Ε.Α.Α.Κ. είναι ένα πετυχημένο πείραμα της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Πρεσβεύει την ανάγκη όχι για άλλη μια αριστερά, αλλά για μια Άλλη Αριστερά ανεξάρτητη, ενωτική, αμεσοδημοκρατική, αντικαπιταλιστική. Έχει καταφέρει να συσπειρώσει δυνάμεις και αγωνιστές της ανεξάρτητης ριζοσπαστικής Αριστεράς που καμία φοιτητική παράταξη δεν κατάφερε ποτέ.
ΕΝΙΑΙΑ: Γιατί πρεσβεύουμε μια αριστερά που προωθεί όχι μια πλαστή ενότητα, αλλά ένα περιεχόμενο που θα μπορεί να ενοποιεί όλα τα πληττόμενα κομμάτια της νεολαίας και της εργασίας.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ: Από το κράτος και τα κόμματά του. Από την τη κυρίαρχη πολιτική, τις επιχειρήσεις και τους καθηγητές. Δεν οδηγούμαστε από κανένα - λογοδοτούμε μόνο στον κόσμο της σχολής.
ΑΡΙΣΤΕΡΗ: Γιατί είμαστε με τα συμφέροντα των πολλών που εργάζονται, όχι των λίγων που πλουτίζουν στις πλάτες μας. Γιατί βλέπουμε γύρω μας έναν κόσμο που δεν ταιριάζει στις ανάγκες μας, που καταστρέφει τα όνειρά μας. Γιατί βιώνουμε την καταπίεση σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Γιατί παλεύουμε για την απελευθέρωση και βλέπουμε την ανατροπή ως την μόνη ρεαλιστική λύση. Γιατί αρνούμαστε τον ατομικό δρόμο και παλεύουμε να δώσουμε συλλογικές απαντήσεις ακόμα και στα ατομικά προβλήματα.
ΚΙΝΗΣΗ: Γιατί «Σε ένα τρένο που κινείται κανείς δεν μπορεί να μείνει στάσιμος». Έτσι και εμείς αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας όχι μόνο σαν αποδέκτες, αλλά σαν δημιουργούς του κοινωνικο-ιστορικού γίγνεσθαι, προσπαθούμε μέσα από τη δράση μας να συμβάλλουμε στη δημιουργία μιας μη-καταπιεστικής, μη-εκμεταλλευτικής κοινωνίας.
.
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ…
Στον τομέα της εκπαίδευσης οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων επιχειρούν να εφαρμόσουν την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση έτσι όπως επιτάσσεται απ' την Ε.Ε. και τη συνθήκη της Μπολόνια. Η αναδιάρθρωση αυτή έχει σκοπό την συμμόρφωση του πανεπιστημίου στις ανάγκες της αγοράς και την διαπλοκή με ιδιώτες και ως συνέπεια την υποβάθμιση της ποιότητας των σπουδών και την μετακύλιση του κόστους της εκπαίδευσης στους φοιτητές. Αυτό από μόνο του καταλύει το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας και οδηγεί στην εξ ολοκλήρου επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου. Θα παρατηρήσεις και εσύ ότι οι φοιτητικές παροχές (σίτιση, στέγαση, συγγράματα) έχουν μειωθεί δραματικά καθώς και ότι έχει απομείνει έχει δοθεί ως βορά στα χέρια ιδιωτών. Επιπλέον ενώ το κράτος κάθε χρόνο μειώνει τον προϋπολογισμό για την παιδεία παράλληλα βρίσκει τρόπους για να ‘‘κόβει’’ λεφτά από το πανεπιστήμιο (απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων, καθηγητών). Σύμφωνα με όσα έχουν αναφερθεί η έλλειψη σίτισης και στέγασης είναι μια από τις αιτίες που πολλοί φοιτητές δεν μπορούν να αρχίσουν τις σπουδές τους καθώς και η ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου καθιστά δύσκολο να τις τελειώσουν.
Πιο συγκεκριμένα, μετά τη συγχώνευση του Εφαρμοσμένου Μαθηματικού με το Μαθηματικό και την αλλαγή του οδηγού σπουδών οι ρυθμοί φοίτησης έχουν εντατικοποιηθεί. Πλέον η δήλωση των μαθημάτων σε κάθε εξάμηνο δεν είναι στη διάθεση του κάθε φοιτητή, καθώς όλα τα υποχρεωτικά μαθήματα (15 και πάνω μαθήματα) ‘μπαίνουν’ υποχρεωτικά στη δήλωση. Σε συνδυασμό με το μειωμένο πλέον όριο όσον αφορά το πλήθος των μαθημάτων που μπορεί να παρακολουθήσει κανείς, αλλά και το μέγιστο όριο φοίτησης (ν+2), ο ρυθμός σπουδών γίνεται εξοντωτικός. Ακόμη, μετά τη συγχώνευση έχουν δημιουργηθεί υπερμεγέθη τμήματα που ανατίθενται σε 1 με 2 καθηγητές με ότι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα των παρακολουθήσεων.
ΣΗΜΕΡΑ ΓΡΑΦΕΣΑΙ-ΑΥΡΙΟ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣΑΙ
Σαν να μην έφταναν όλα τα προηγούμενα στις 10/8/2014 το υπουργείο παιδείας μέσα από ανακοίνωσή του προαναγγέλλει τη διαγραφή των «λιμναζόντων» όπως λέει φοιτητών. Οι διαγραφές αυτές θα έρθουν να γίνουν βάση νόμων που έχουν ψηφιστεί το 2007 και το 2011 όπως τονίζει για να καλλιεργήσει εκείνον τον κοινωνικό αυτοματισμό που τόσο πολύ χρειάζεται και ο όποιος κινείται στη λογική του ότι όποιος ήθελε μπορούσε να έχει τελειώσει όλα αυτά τα χρόνια. Το ευτελές επιχείρημα για να πραγματοποιηθούν οι διαγραφές είναι το κόστος των μεγαλοετών φοιτητών στο πανεπιστήμιο. Αυτό βέβαια κάθε άλλο παρά αλήθεια είναι καθώς οι μεγαλοετείς φοιτητές δεν έχουν φοιτητικές παροχές και το μόνο που κοστίζουν είναι μια κόλλα αναφοράς στις εξεταστικές. Αυτή η λογική βέβαια δεν είναι σωστή καθώς χρειαζόμαστε ένα πανεπιστήμιο βασισμένο στις ανάγκες όλων των φοιτητών, μεγαλοετών και μη. Οι διαγραφές έχουν σαν μόνο στόχο να πετάξουν έξω από το αμφιθέατρο τους φοιτητές με οικονομικά προβλήματα καθώς αν κάποιος φοιτητής εργάζεται για να μπορεί να πληρώνει τις σπουδές του δεν θα του μένει χρόνος για να σπουδάσει. Επιπλέον με τις διαγραφές αυξάνεται στο φοιτητικό σώμα τόσο πολύ η εντατικοποίηση και η λογική του ατομικού δρόμου που καταλήγει στο ότι ο καθένας φοιτητής πρέπει να κοιτάξει να συμβιβαστεί σε αυτή τη κατάσταση ή στη καλύτερη να παλέψει μόνος του με αποτέλεσμα και να χάσει. Κανένας λόγος για συλλογικό αγώνα οργανωμένο από τους φοιτητές για τον εαυτό τους.
ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Είναι σημαντικό να γνωρίζεις πως με την εγγραφή σου στη σχολή, γίνεσαι αυτόματα μέλος του συλλόγου φοιτητών του τμήματός σου. Ο σύλλογος φοιτητών έχει κάποια όργανα για τη λήψη αποφάσεων σε διάφορα ζητήματα που αφορούν είτε άμεσα τους φοιτητές και τις σπουδές τους είτε οποιοδήποτε άλλο κοινωνικοπολιτικό ζήτημα προκύπτει.
ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ
Η γενική συνέλευση είναι το ανώτατο όργανο του Συλλόγου στο οποίο μπορούν να συμμετάσχουν όλοι οι φοιτητές.. Στις συνελεύσεις μπορεί ο κάθε φοιτητής να εκφέρει την άποψη του, να αποτιμήσει και να πάρει ενεργά μέρος στην απόφαση που θα υιοθετήσει ο σύλλογός του. Οι Γ.Σ. είναι το ζωντανό αμεσοδημοκρατικό κύτταρο του φοιτητικού κινήματος καθώς είναι οργανωμένες από την βάση των φοιτητών και δίνουν τη δυνατότητα στον καθένα να κάνει πολιτική . Οι συνελεύσεις δεν θέλουμε να λειτουργούν ως όργανα των παρατάξεων αλλά ούτε να συγκαλούνται μόνο σε στιγμές έξαρσης του φοιτητικού κινήματος. Πιστεύουμε ότι είναι γόνιμο να γίνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα ώστε να συζητιούνται-επιλύονται τα προβλήματα του φοιτητικού σώματος. Οι Γ.Σ. γίνονται όταν καλεστούν από το ΔΣ είτε αν το ζητήσει ικανοποιητικός αριθμός φοιτητών.
ΔΣ(Διοικητικό Συμβούλιο)
Είναι ένα γραφειοκρατικό όργανο στο οποίο συμμετέχουν εκπρόσωποι των φοιτητικών παρατάξεων ανάλογα με τα εκλογικά αποτελέσματα. Σαν Ε.Α.Α.Κ. είμαστε αντίθετοι με την λογική των ΔΣ καθώς πιστεύουμε πως προωθούν την εκπροσώπηση της πλειοψηφίας των φοιτητών από κάποιους ΄΄πεφωτισμένους΄΄ οι οποίοι μπορεί να λειτουργήσουν και ως επίσημοι συνομιλητές με το υπουργείο παιδείας. Παρ’ όλα αυτά συμμετέχουμε στα ΔΣ ώστε να διασφαλίσουμε πως δεν θα παρθεί κάποια απόφαση η οποία θα αντιτίθεται στα συμφέροντα των φοιτητών και ενίοτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο πίεσης για τον ορισμό και τη διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων.
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΜΑΖΙ
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια μετά την είσοδο της τρόικας ( Ε.Ε και Δ.Ν.Τ ) στην Ελλάδα υπάρχει μια επίθεση προς το λαό, η οποία μέρα με τη μέρα εντείνεται . Υπάρχουν όμως και πολλοί αγώνες που προσπαθούν να αμφισβητήσουν τον μονόδρομο που η πολιτική του κεφαλαίου επιχειρεί να επιβάλει. Θα είδες κι εσύ παλαιότερα τους καθηγητές να παλεύουν, να απεργούν και να καταστέλλονται άμεσα. Κι ίσως να άκουσες για τον αγώνα που έδωσαν οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων ενάντια στις παράλογες απολύσεις τους. Έναν αγώνα που δεν μένει στα στενά όρια των διεκδικήσεων των διοικητικών ή παλαιότερα των καθηγητών. Μην ξεχνάμε όμως και πόσους από τους αγώνες μας αυτή η κυβέρνηση έχει καταστείλει και μάλιστα με τον πιο άγριο τρόπο. Ας μην μας προκαλεί όμως αυτό εντύπωση, γιατί η πολιτική που επιχειρεί να επαναφέρει την απαγόρευση κυκλοφορίας και να αφαιρέσει το αναφαίρετο δικαίωμα στην απεργία και τη διαδήλωση, είναι αυτή η οποία φρόντισε να φέρει στο προσκήνιο και τα ιστορικά απολιθώματα, νοσταλγούς των ναζί αφήνοντας στο απυρόβλητο τα μεγάλα αφεντικά να συνεχίσουν το (κυριολεκτικά) δολοφονικό έργο τους. Η Χ.Α όντας μια ξεκάθαρη συστημική δύναμη έχει ανοίξει πόλεμο ενάντια στο κίνημα της αριστεράς τόσο φραστικά όσο και σε επίπεδο κρατικής καταστολής και παρακρατικών επιθέσεων. Χαρακτηριστική ήταν η δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα από μέλος της ΧΑ στο Κερατσίνι που ξεσήκωσε μεγάλο κύμα αντίδρασης από το λαϊκό κίνημα. Επειδή εν τέλει είναι η ίδια πολιτική, η οποία με κέντρο την αγορά και το κεφάλαιο, έχει φέρει την ανεργία στο 50% ενώ δεν θα διστάσει στο βωμό του κέρδους των πολυεθνικών και των τραπεζών συνεχίζει να δολοφονεί και να δολοφονεί.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ:
Η Ε.Α.Α.Κ. είναι γέννημα και παράλληλα τροφοδότης των μαζικών και δυναμικών φοιτητικών αγώνων της δεκαετίας του 90. Των αγώνων ενάντια στους νόμους Κοντογιαννόπουλου το '90- '91, Σουφλιά το '93, Γ.Παπανδρέου το '95, Αρσένη το '97- '99, Γιαννάκου το 2007, ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου το 2011 και στη φετινή κατεδάφιση του Πανεπιστημίου. Η Ε.Α.Α.Κ. είναι ένα πετυχημένο πείραμα της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Πρεσβεύει την ανάγκη όχι για άλλη μια αριστερά, αλλά για μια Άλλη Αριστερά ανεξάρτητη, ενωτική, αμεσοδημοκρατική, αντικαπιταλιστική. Έχει καταφέρει να συσπειρώσει δυνάμεις και αγωνιστές της ανεξάρτητης ριζοσπαστικής Αριστεράς που καμία φοιτητική παράταξη δεν κατάφερε ποτέ.
ΕΝΙΑΙΑ: Γιατί πρεσβεύουμε μια αριστερά που προωθεί όχι μια πλαστή ενότητα, αλλά ένα περιεχόμενο που θα μπορεί να ενοποιεί όλα τα πληττόμενα κομμάτια της νεολαίας και της εργασίας.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ: Από το κράτος και τα κόμματά του. Από την τη κυρίαρχη πολιτική, τις επιχειρήσεις και τους καθηγητές. Δεν οδηγούμαστε από κανένα - λογοδοτούμε μόνο στον κόσμο της σχολής.
ΑΡΙΣΤΕΡΗ: Γιατί είμαστε με τα συμφέροντα των πολλών που εργάζονται, όχι των λίγων που πλουτίζουν στις πλάτες μας. Γιατί βλέπουμε γύρω μας έναν κόσμο που δεν ταιριάζει στις ανάγκες μας, που καταστρέφει τα όνειρά μας. Γιατί βιώνουμε την καταπίεση σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Γιατί παλεύουμε για την απελευθέρωση και βλέπουμε την ανατροπή ως την μόνη ρεαλιστική λύση. Γιατί αρνούμαστε τον ατομικό δρόμο και παλεύουμε να δώσουμε συλλογικές απαντήσεις ακόμα και στα ατομικά προβλήματα.
ΚΙΝΗΣΗ: Γιατί «Σε ένα τρένο που κινείται κανείς δεν μπορεί να μείνει στάσιμος». Έτσι και εμείς αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας όχι μόνο σαν αποδέκτες, αλλά σαν δημιουργούς του κοινωνικο-ιστορικού γίγνεσθαι, προσπαθούμε μέσα από τη δράση μας να συμβάλλουμε στη δημιουργία μιας μη-καταπιεστικής, μη-εκμεταλλευτικής κοινωνίας.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου