Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΦΟΡΤΣΑΚΗΣ ΜΑΣ ΓΥΡΝΟΥΝ ΣΤΟ ’73 ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙA


 Νοέμβρης 2014, 41 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ενός
Πολυτεχνείου που δεν είχε μοναδικό αίτημα εξέγερσης την ανατροπή της χούντας,
αλλά την ανατροπή ενός συστήματος που καταφεύγει σε χούντες στρατιωτικού ή
άλλου ενδύματος. Ενός συστήματος που οδηγεί σε αυταρχισμούς, κρίσεις και
αντιδημοκρατικές υποτροπές. Ένα σύστημα ολοκληρωτικό που απαγόρευε τις
συγκεντρώσεις, συναθροίσεις, διαδηλώσεις καταστέλλωντας τις με βίαιο τρόπο,
παρόλα αυτά όμως ο αγωνιζόμενος λαός με βασικό αίτημα το “ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, αντιστάθηκε στη χούντα. Στις 13 Νοεμβρίου οι φοιτητές κλείνονται
στο Πολυτεχνείο, φτιάχνοντας τις απαραίτητες δομές για να ανταπεξέλθουν αλλά
και να κλιμακώσουν τον αγώνα τους. Έτσι λοιπόν το βράδυ της 17 Νοέμβρη μετά
άπο μια αιματηρή σύγκρουση έξω από το Πολυτεχνείο μεταξύ διαδηλωτών και
αστυνομίας το άρμα που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή
να εισβάλλει παρασαίρνοντας στο διαβα του οτι βρεί, ταυτόχρονα ομάδες -
μυστικών και μη- αστυνομικών εισέβαλαν στο Πολυτεχνείο και κυνήγησαν τους
φοιτητές, οι οποίοι πηδώντας από τα κάγκελα προσπάθησαν να διαφύγουν στους
γύρω δρόμους. Όμως τα αστικά μέσα ενημέρωσης το αντιμετωπίζουν ως μία
επέτειο κατάθεσης στεφάνων, ως το μνημόσυνο μίας αποτυχημένης γενιάς της
οποίας οι ιδέες και οι αγώνες ανήκουν στο παρελθόν και όχι σαν μια παλλαϊκή
εξέγερση.
 Κάθε χρόνο που περνάει το αίτημα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, είναι πιο επίκαιρο
από ποτέ. Η κοινωνία βρίσκεται σε πλήρη εξαθλίωση, με την ανεργία και τις
ελαστικές σχέσεις εργασίας να την έχουν παραλύσει. Τόσο οι εργαζόμενοι όσο και η
νεολαία, βιώνουμε μία συνολική επίθεση σε κάθε έκφανση της ζωής μας :
επιστρατεύσεις, απολύσεις, διάλυση των δημόσιων αγαθών , καταπάτηση των
δικαιωμάτων μας στην δωρεάν παιδεία, στην ενημέρωση, στην υγεία, στην
ασφάλιση και του δικαιώματός μας να αγωνιζόμαστε. Η κυβέρνηση μέσα από την
πολιτική που εφαρμόζει επιχειρεί να τρομοκρατήσει τον λαό καταστέλλοντας
αγώνες, βάζοντας λουκέτο στους δημόσιους χώρους στέλνοντας ξεκάθαρα το
μήνυμά της. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελούν τα γεγονότα που συμβαίνουν αυτές
τις μέρες στο ΕΚΠΑ, όταν φοιτητές διαδηλώνουν και αγωνίζονται για αξιοπρεπείς
συνθήκες σπουδών και βρίσκονται αντιμέτωποι με το ίδιο το κράτος. Την ώρα που ο
Φοιτητικός Σύλλογος Νομικής μετά από 5 βδομάδες αγωνιστικών αποφάσεων και
κινητοποιήσεων έχει πάρει από χτες νέα απόφαση για κατάληψη ζητώντας ψωμί,
παιδεία, ελευθερία στο σήμερα, οι πρυτανικές αρχές, όπως πάντα καλά
προετοιμασμενες απέναντι στη δράση του Φοιτητικού Κινήματος, κλείνουν τη
σχολή μια μέρα νωρίτερα, προσπαθώντας στην πράξη να ακυρώσουν την απόφαση
του Φ.Σ Νομικής. Και όχι απλά κλείνουν τη σχολή, αλλά χτυπούν τους φοιτητές
χωρίς έλεος.
ΜΗΠΩΣ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ?? Τώρα είναι οι δικές μας μέρες. Είναι η
σειρά μας να ολοκληρώσουμε τις μάχες που δόθηκαν στο παρελθόν και έμειναν
ατελείς, έχει έρθει η στιγμή να λειτουργήσουν ως ένα εφαλτήριο των αγώνων μας.
Ή θα αφήσουμε να επικρατήσει το σκοτάδι ή θα παλέψουμε για μία άλλη κοινωνία.
Είναι ο μονόδρομος που καλούμαστε να πάρουμε και αυτός που θα αφήσει ιστορία.
 Έτσι λοιπόν, στο σήμερα γεννιούνται ερωτήματα στα οποία το νεολαιίστικο κίνημα
πρέπει να απαντήσει από την αρχή. Με ποιο περιεχόμενο, με ποιους στόχους, με
ποιες μορφές μπορεί να εμπνεύσει και να ενώσει τα διαφορετικά τμήματα της νέας
γενιάς, αυτά που καταδικάζονται σε ένα παρόν αμορφωσιάς, φτώχειας, ανεργίας
και σε ένα ακόμα χειρότερο μέλλον; Οι αγώνες μας πρέπει να ξεκινάνε και να
οργανώνονται από τα κάτω, μέσα από μαζικές συνελεύσεις αποφασιστικού
χαρακτήρα, να γίνεται άλμα στην πολιτικοποίηση και την οργάνωση κάθε φοιτητή.
Το κίνημα της νεολαίας μπορεί και πρέπει να πρωταγωνιστήσει στους κοινωνικούς
αγώνες, μπορεί να σταθεί στην πρώτη γραμμή ως κομμάτι του εργατικού, λαϊκού
κινήματος συνδεόμενο με αυτό. Το Πολυτεχνείο έδειξε ότι η αποφασιστική και
μαζική κινητοποίηση του φοιτητικού κινήματος μπορεί να εμπνεύσει τη
συστράτευση του συνόλου της νεολαίας και να συνδεθεί με όλα τα αγωνιστικά
ρεύματα της κοινωνίας σε ένα νικηφόρο αγώνα ενάντια στις πιο ισχυρές χούντες.