ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

Ενάμιση μήνα μετά τις εθνικές εκλογές βιώνουμε καθημερινά τις κοινωνικές επιπτώσεις της εφαρμογής του τρίτου μνημονίου. Ενώ το χρέος διογκώνεται, οι συνθήκες διαβίωσής μας γίνονται ολοένα και πιο ασφυκτικές. Σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΕ καταργούνται δικαιώματα και κεκτημένα αγώνων εδώ και χρόνια και παράλληλα προωθείται η επισφαλής και μαύρη εργασία. Ταυτόχρονα, στα πλαίσια της κερδοφορίας του διεθνούς και εγχώριου κεφαλαίου θυσιάζονται τόσο οι λαοί, όσο και το φυσικό περιβάλλον στο οποίο βασίζεται η επιβίωση όλων. Οι ίδιες δυνάμεις δημιουργούν πολέμους στη Μέση Ανατολή, σφαγιάζοντας και ξεριζώνοντας ανθρώπους, προκαλώντας κύματα προσφύγων, μετατρέποντας τη Μεσόγειο σε ένα απέραντο νεκροταφείο.

Πολιτική συγκυρία

Οι εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη, ήρθαν μέσα σε ένα πολύ σύντομο διάστημα, μετά το συντριπτικό 62% του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, το οποίο αποτέλεσε μεγάλο σταθμό, δίνοντας την ευκαιρία σε μεγάλο κομμάτι του λαού και της νεολαίας να εμφανιστεί και πάλι στο προσκήνιο. Οι μεγαλειώδης συγκεντρώσεις υπέρ του ΟΧΙ, η απόρριψη της προπαγάνδας και των εκβιαστικών διλημμάτων των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης και της ΕΕ (capital controls, άτακτη έξοδος από την ευρωζώνη, εργοδοτική τρομοκρατία) και τελικά η συντριπτική επικράτηση του ΟΧΙ και η λαϊκή βούληση για σταματημό των μνημονίων και της λιτότητας δεν ήταν ένα πυροτέχνημα.

Τα ερωτήματα που αναπτύχθηκαν μέσα από το ΟΧΙ και κυριότερα μέσα από το ΟΧΙ μέχρι τέλους, το οποίο δημιούργησε ένα ρεύμα ρήξης και σύγκρουσης, συνιστούσαν μια δυναμική, η οποία έπρεπε με κάποιο τρόπο να καμφθεί και να ενσωματωθεί, ώστε να μην αποτελέσει απειλή για την εφαρμογή των σκληρών μνημονιακών μέτρων.

Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι, ενώ στις εκλογές του Γενάρη το κυρίαρχο ερώτημα τέθηκε από τα μνημονιακά κόμματα και τα ΜΜΕ γύρω από το “μνημόνιο-αντιμνημόνιο”, στις εκλογές εξπρές της 20ης Σεπτέμβρη, καλούσαν το λαό και τη νεολαία να ψηφίσει τον καλύτερο διαχειριστή του μνημονίου, με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται ένας κοινοβουλευτικός συσχετισμός με 95% των εδρών να καταλαμβάνεται από δυνάμεις που στηρίζουν την αστική επίθεση λεηλασίας των εργατικών - νεολαιίστικων δικαιωμάτων και διεκδικήσεων και την πλήρη εφαρμογή των μνημονίων. Ένα κύριο συμπέρασμα που αποτυπώνεται από την εκλογική διαδικασία  είναι πως υπάρχει κενό πολιτικής εκπροσώπησης, που αντικατοπτρίζεται στα υψηλά ποσοστά αποχής.

Μπορεί όλα τα παραπάνω να δείχνουν μια έντονη προσπάθεια σταθεροποίησης του πολιτικού σκηνικού (ειδικά με τις πολλαπλές μνημονιακές εφεδρείες εντός του κοινοβουλίου), όμως στην πραγματικότητα η ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων του μνημονίου 3, ανοίγει ένα πεδίο κοινωνικών αντιπαραθέσεων και σε αυτό το πλαίσιο, ο δικός μας ρόλος είναι αναγκαίο να είναι καθοριστικός, προκειμένου τα ψήγματα αντίστασης και η απόσταση που υπάρχει ανάμεσα στη λαϊκή βούληση που εκφράστηκε από το ΟΧΙ και το κοινοβούλιο να μετατραπούν σε δύναμη συνολικής ανατροπής. Το παράδειγμα της απεργίας των ναυτεργατών και της κατάληψης του Ρεθύμνου δείχνουν την δυναμική ενός μεγάλου κομματιού του λαού απέναντι στο μέλλον που του ετοιμάζουν.

   

Για το προσφυγικό ζήτημα

Οι συνεχείς ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στις χώρες της Μέσης Ανατολής από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, οι προσπάθειες τους να καθορίσουν κάθε οικονομική, κοινωνική και πολιτική πτυχή στις αραβικές χώρες με θύματα πάντα τους λαούς της περιοχής σε συνδυασμό με τη δράση και την ενίσχυση του ISIS (από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις), οδήγησαν ολόκληρους λαούς σε αδιέξοδο και γέννησαν πολύ μεγάλα προσφυγικά ρεύματα.

Η ΕΕ έχει δείξει από την αρχή τον αντιδραστικό και δολοφονικό της χαρακτήρα στηρίζοντας τις πολεμικές επιχειρήσεις, καλλιεργώντας το ρατσισμό και τον εθνικισμό και τετραπλασιάζοντας τις δαπάνες της  για την θωράκιση των συνόρων της  (ευρωστρατός, FRONTEX). Χαρακτηριστικά, το πόσο των 3 δις που παραχωρείται στον Ερντογάν για την καταδίωξη των προσφύγων και την καθήλωση τους στην Τουρκία, είναι το ίδιο ποσό που θα κοστίσει σε περικοπές το τρίτο μνημόνιο. Η κυρίαρχη τάση στην ΕΕ είναι ότι πέρα από ένα κομμάτι προσφύγων που προορίζονται για φθηνή εργατική δύναμη (πράγμα που θα χρησιμοποιηθεί για τη συνολική μείωση των μισθών όλων των εργαζομένων της Ευρώπης), το μεγαλύτερο κομμάτι προορίζεται για το περιθώριο και τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Βασική ανάγκη είναι η αναβάθμιση της πάλης απέναντι στους πολέμους, τον ιμπεριαλισμό, τον ευρωστρατό και τις επεμβάσεις του. Είναι ανάγκη σήμερα το κίνημα να εναντιωθεί συνολικά απέναντι στην ΕΕ και σε κάθε υπερεθνικό, ιμπεριαλιστικό μηχανισμό που γεννάει τα προσφυγικά ρεύματα. Στόχος είναι η δημιουργία επαφών, οργάνωση των ίδιων των προσφύγων και η ενότητά τους με τον ελληνικό λαό και το εργατικό κίνημα ενάντια στο ρατσισμό και την καταπίεση. Παλεύουμε για ανοιχτά σύνορα, να πέσει ο φράχτης στον Έβρο, διάλυση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, χαρτιά και άσυλο σε πρόσφυγες και μετανάστες. Για να αντιμετωπίσουμε τη φασιστική απειλή διεκδικούμε να σταματήσει η φασιστική προπαγάνδα και οι δολοφονικές επιθέσεις, την ισόβια καταδίκη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής και τον αποκλεισμό τους από κάθε γειτονιά και εργατικό χώρο.

Για την επίθεση στο Πανεπιστήμιο

Με την εφαρμογή του 3ου μνημονίου η επίθεση εντείνεται συνολικά σε όλα τα λαϊκά στρώματα. Βλέπουμε τη νεολαία σήμερα, είτε βρίσκεται εντός, είτε εκτός πανεπιστημίου, να έρχεται αντιμέτωπη με την ανεργία, την επισφάλεια ως κυκλική ανεργία (voucher, 5μηνα), τη μετανάστευση, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την καταβαράθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων. Είναι, εν τέλει, μια νεολαία, η οποία βρίσκεται στον πυρήνα της επίθεσης, με την προοπτική της να τσακίζεται περαιτέρω και αποκλείεται από κάθε κοινωνική παροχή.

Σήμερα, βλέπουμε να ετοιμάζεται νέος μνημονιακός νόμος που στηρίζεται στις συνθήκες του ΟΟΣΑ και τις επιταγές της ΕΕ, κατευθύνσεις που είδαμε να εκφράζονται παλιότερα με τον νόμο Διαμαντοπούλου - Αρβανιτόπουλου χωρίς να αμφισβητούνται στο νομοσχέδιο Μπαλτά και είχαν βρεί την μαχητική αντίδραση του φοιτητικού κινήματος. Η συνεχής υποχρηματοδότηση του Πανεπιστημίου, συγκεκριμένα φέρνει σε αδιέξοδα την ίδια την ύπαρξη του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του, δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο τη θέση των φοιτητών. Για το χρέος που δεν δημιούργησε ο λαός αλλά καλείται να το πληρώσει, επιβάλλεται ακόμη και κούρεμα των αποθεματικών του Πανεπιστημίου.

Σήμερα διαμορφώνεται ένα εκπαιδευτικό σύστημα πολλών ταχυτήτων, όπου συνδυάζονται κατά περίπτωση διαφορετικά η διάλυση - αποσάθρωση με την επιχειρηματική ανασυγκρότηση. Στο Πανεπιστήμιο Κρήτης συγκεκριμένα, βλέπουμε ότι για να ξεπεραστεί το πρόβλημα της υποχρηματοδότησης η μόνη ''ρεαλιστική'' τους λύση είναι η είσοδος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Το ζήτημα της μέριμνας και ειδικά το κομμάτι της σίτισης, το έχει αναλάβει η ιδιωτική εταιρία <<Γευσήνους>>, η οποία έχοντας ως κύριο στόχο το μέγιστο κέρδος, είναι φυσικό να μην την ενδιαφέρει πόσοι από τους φοιτητές του Π.Κ. θα σιτίζονται. Ομοίως και στη στέγαση, ενώ το Ηράκλειο έχει 5.500 φοιτητές, από αυτούς στεγάζονται ΜΟΝΟ οι 82 και μάλιστα σε κακές συνθήκες. Επιπλέον ενώ έχουν φτιαχτεί νέες υποδομές για την στέγαση των φοιτητών στα κτίρια της Κνωσού δεν ανοίγουν παραπάνω θέσεις για στέγαση. Συνολικά, η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων ολοένα και λιγοστεύει, γεγονός που συνεπάγεται μειωμένες παροχές, υλικοτεχνική ανεπάρκεια, μείωση του προσωπικού αλλά και απλήρωτη εργασία (πρακτική). Έτσι οξύνονται οι ταξικοί φραγμοί στην εκπαίδευση.

      

Η πρόταση της ΕΑΑΚ

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΩΡΟΥΝ! Η πολιτική του <<there is no alternative>> που επιτάσσει το δρόμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των συνεχών μνημονίων, που προβάλλει και η κυβέρνηση ως μονόδρομο προς την πολυπόθητη ανάπτυξη, εμφανίζει λεφτά που χαρίζονται απλόχερα για τις τράπεζες και τους δανειστές και όχι για τις ανάγκες.

Μπροστά σε αυτή την αντίφαση που ντύνει κάθε μικρή και μεγάλη έκφανση της καθημερινότητάς μας, καλούμαστε να πάρουμε θέση και το κάνουμε στη βάση της αλληλεγγύης και της συλλογικής δράσης. Επιλέγουμε να αποφασίζουμε για όσα μας αφορούν μέσα από συλλογικές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, όπως οι συνελεύσεις, μακριά από λογικές που θέλουν άλλους να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς. Γνωρίζοντας πως οι κατακτήσεις κερδίζονται μέσα από πραγματικούς αγώνες υπεράσπισης των αναγκών της πληττόμενης πλειοψηφίας. Στο τιμόνι, οι πραγματικές ανάγκες και τα όνειρά μας που αρνούνται να μπουν σε προκατασκευασμένα καλούπια.

Για το λόγο αυτό, σαν ΕΑΑΚ αναλαμβάνουμε πολιτικές, ενωτικές πρωτοβουλίες στα πλαίσια της ανασυγκρότησης των φοιτητικών συλλόγων για ένα μέτωπο ρήξης και ανατροπής. Στη βάση αυτή, καλούμε όλους τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να οργανωθούν στους Φοιτητικούς τους Συλλόγους και μέσα από τις Γενικές τους Συνελεύσεις να διεκδικήσουν δημόσια και δωρεάν Παιδεία χωρίς ταξικούς φραγμούς, διαγραφή του Χρέους και έξοδο από την ΕΕ.  

ΕΑΑΚ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ